poddasze

kolejne potknięcie

o starą zabawkę
na zagraconym poddaszu.
rozsypane pudełko z fotografiami
w towarzystwie samotnego guzika
i kilku pożółkłych arkuszy


czas jakby zawiesił się
siwy puch
konsekwentnie przykrywa
istotność przedmiotów
narusza ich wagę
zamienia w rupiecie

najdziwniejsza jest tutaj mgła

nie chce ujawnić, co jest za oknem

jak wysoko nad ziemią jestem

co kryje tamtejszy świat

jest tylko strych

choć nie wiem czemu

lubię tu bywać

grzebać w reliktach przeszłości

przecierać zakurzone twarze

osób, których już dawno nie ma

wystarczy jedna zapałka

by zatlić spróchniałe deski

zabrać przeszłości medium

pokonać mgłę

zrobić w końcu porządek